Tafelgesprek met Stance Hermans, Pia Poelmann en Ansje Bredius.
Wat hebben jonge hondjes en golf met elkaar te maken? Alles, zo blijkt uit het verhaal van Stance Hermans!.
Het begon met een ongelukje. Wij hadden een hond, en tijdens het uitlaten werd die midden op straat door een andere hond gedekt. Ik was helemaal in paniek en dacht, oh wat gebeurt hier? Ik belde aan bij de mensen waar die hond vandaan kwam en die zeiden, laat maar gebeuren, het is al te laat.
Toen heb ik de dierenarts gebeld en gezegd dat mijn hond gedekt was, maar dat ik niet op kleine hondjes zat te wachten. Zegt hij, oh kom morgen maar dan geef ik haar een spuit. Maar goed, na zoveel weken kom ik ’s ochtends beneden en had ze op de bank twee hondjes, levend. Heel schattig, werkelijk, ik was helemaal enthousiast. Dus ik heb met die hondjes over straat gesleept, maar dacht wel die hondjes kunnen we niet houden.
Amerika
Via een advertentie in de krant heb ik gevraagd wie zo’n hond wilde. En toen heeft Angelique de leukste van de twee uitgezocht en voor ons een etentje georganiseerd. Daar waren mijn man en Truus Krens ook bij. En na wat wijntjes zei Truus die net uit Amerika terug was, waarom gaan we niet golfen? In Amerika golft iedereen. Je kunt daar bij de kruidenier clubs kopen, zo populair is het en ik heb genoeg clubs om jullie alvast een beetje te introduceren.
8 Betskes
Dus ik in mijn ruitenbroek, heel officieel, ging met Truus naar Be Fair en zei tegen Vrolijks “Wij komen hier golfen”. Toch hartstikke leuk? “Nou”, zei hij, over mijn lijk. Zolang ik hier ben wordt er geen bal geslagen.” Toen zijn we naar het speelveld aan de ‘s Jacoblaan in Bussum gegaan en daar hebben we onze eerste bal geslagen en werd meteen de golfvereniging ‘de 8 Betskes’ opgericht, vernoemd naar een café in Venlo. Dit café werd gerund door vier dames die samen acht betskes (billen) hadden. We konden er helemaal niks van. We sloegen over de weg helemaal naar de andere kant. Dus dat was niet zo’n geschikte plek om te oefenen.
Njet
Daarop zijn we naar het bestuur gestapt maar dat zei “Nee, daar komt helemaal niets van in, dat gaan we niet doen”. Alleen bestuurslid Karel Slootman moedigde ons aan om door te zetten. Na een paar weken werd ik gebeld door iemand uit de buurt, die een man was tegengekomen, die op de Lage Vuursche aan de leden van de Baarnse Golfvereniging op een recreatieterrein golfles gaf. Hij adviseerde daar eens naartoe te gaan.
De aanhouder wint
In Lage Vuursche was verder niemand, alleen een zekere Tom de Booij. Op dinsdag 2 december 1980 kregen we in de stromende regen onze eerste golfles. Er was verder niemand op de les gekomen, alleen wij. En zo is het begonnen. Op zaterdag 13 december werd een vergadering met het bestuur van Be Fair belegd om te bezien of het toch mogelijk was om een Golfafdeling in het leven te roepen binnen de Sportvereniging Be Fair. Het resultaat was dat op donderdag 18 december de eerste golfles werd gegeven op het vierde veld van Be Fair. We betaalden een rijksdaalder per persoon voor de les.